YALAN LABİRENTİ: Bir yüzleşme filmi..

Geçen yıl oynadığında izleyememiştim. Almanya'nın 2016 Oscar adayı seçilince yeniden gösterime sokulan Yalan Labirenti filmini bugün izledim. 1950'li yılların sonunda geçen film, yirminci yüzyılın (1915-16) Ermeni Soykırımı'ndan sonra yaşanan en büyük soykırımı olan Yahudi Soykırımı'nın gerçekleştiği (1941-45) Almanya'nın Hitler sonrası dönemini çok çarpıcı bir biçimde irdeliyor. 




Filmde, İkinci Dünya Savaşı'nın galip devletlerinin yıktıkları faşist rejimin ele geçirdileri sorumlularını yargılayıp mahkum etmelerinin ardından, Almanya'nın çok zor da olsa yakın geçmişi ile yüzleşme girişimlerinden bir kesit sunuluyor. 

Auschwitz kampında neler olmuştur, işlenen ağır suçların faili Naziler nerededirler, toplama amplarında kimler ölmüştür? 

Toplama kamplarıyla ilgili binlerce gizli belge galip devletlerden ABD ve SSCB'nin elinde mevcut olsa da, Nazi yetkilileri ve kamptan sağ kurtulmayı başaranlar sessizliklerini sürdürmektedirler... 


1958 yılında, genç savcı Johann, tesadüf eseri bazı kanıtlara ulaşır ve kampta görev almış Nazi subaylarını tek tek sorgulamaya başlar. Eriştiği belgeler korkunçtur. Türlü zorluklar ve engelleme çabalarına rağmen sonunda ele geçirdiği Nazileri tutuklanıp ceza almalarını sağlar. Bu yargılama süreci Alman toplumuna çok sancılı bir yüzleşme süreci de yaşatır. Bir yandan soykırımcıların hemen hiçbirinin 'pişmanlık' duymaması, diğer yandan da genç Alman nüfusunun çoğunun aile büyüklerinin, babalarının suça ortak oldukları gerçeği yüzleşmenin güçlükleri olarak ortadadır... 

Geçmişi ile yüzleşememenin sancılarını yaşayarak, her gün yeni toplumsal suçlara tanık ya da ortak olan Türkiye toplumunun durumu, düşünmek isteyenler için filmin her karesinde akıllara takılıyor. 
Bu filmi KAÇIRMAYIN derim. (Yönetmen: Giulio Ricciarelli Oyuncular: Alexander Fehling, André Szymanski, Friederike Becht) 

[Beyoğlu Sineması, İstanbul. 30 Ocak 2016]. 


* * *

VİDEO:
https://youtu.be/FU3cw4Ck-RY

* * *

=======================================